Evet, Atatürk’ün çocuk sevgisi çok büyüktü, peki ya ondan
sonra gelenlerin, her fırsatta ‘Atam İzindeyiz!’ diyenlerin çocuk sevgisi
nasıldı? ‘Atatürk’ten sonra gelen hiç bir cumhurbaşkanı, başbakan veya bir
asker bir çocuğu elinden tutup da resim sergisi gezmeye götürmedi. Hiç bir
cumhurbaşkanı veya başbakan çocuğu protokol sırasının en önüne oturtmadı.
Hiçbir başbakan bir çocuğu salıncakta sallamadı. Bir çocuğu taşıttan kendi
elleriyle indirmedi. Bir yabancı konukla birlikteyken yanına çocuk almadı. Bir yetişkini
dinlerken gösterdiği ciddiyetle dinlemedi. Onlarla birlikte denize girmedi,
objektiflere poz vermedi. Onlarla gezintilere çıkmadı. Onlara el öptürtmezlik
yapmadı. Tüm bunlar bir yana, 1938’den itibaren bu ülkede yetişkin insan-çocuk
insan dostluğu, arkadaşlığı diye bir şey kalmadı. Türkiye’nin markası,
Atatürk’teki çocuk sevgisi ve onun çocuğa verdiği değer olmalıdır. Eşsiz bir
örnektir. Ama o büyük insanın çocuklara yaklaşımını bu ülkenin anne babaları ve
öğretmenleri bile örnek almıyor ki başkalarına örnek gösterelebilsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder